دلنوشته
13 دی 1395 توسط فاطمه کمالی
اگر کینه نبود؛قلبها تمامی حجم خود را
در اختیار عشق میگذاشتند
اگر براستی خواستن توانستن بود ؛ محال نبود
وصال و عاشقان که همیشه خواهانند
همیشه میتوانستند تنها نباشند
اگر خداوند ؛ یک روز ارزوی انسان را براورده میکرد
من بی گمان دوباره دیدن تو را ارزو میکردم و تو نیز
هرگز ندیدن مرا
انگاه نمیدانم
براستی خداوند کدامیک را می پذیرفت …